Vandaag was er een superbloedwolfmaan.
Voor de geïnteresseerden: Super omdat de maan redelijk dichtbij de aarde stond, bloed omdat de maan vanwege de verduistering rood gekleurd zou zijn en wolf omdat het de eerste volle maan van het jaar is.
Voor de geïnteresseerden: Super omdat de maan redelijk dichtbij de aarde stond, bloed omdat de maan vanwege de verduistering rood gekleurd zou zijn en wolf omdat het de eerste volle maan van het jaar is.
Omdat het weer een aantal jaren zou duren voordat dit fenomeen zich weer voor zou doen, besloot ik dit keer de moeite te nemen om de maan op de gevoelige plaat te gaan zetten. Vooraf heb ik via de app Photopills gekeken waar de maan zou staan op het hoogtepunt om zo te kunnen bepalen wat een leuke plek zou zijn. Want gewoon een losse maan vond ik niet spannend genoeg. In mijn achterhoofd had ik een mooie plaat in gedachten in Rotterdam. Bijvoorbeeld een foto van de maan boven de Erasmusbrug of iets dergelijks. Ware het niet dat de maan pal op het westen zou komen te staan. Dat combineren met een foto van de Erasmusbrug leek me lastig.
Na wat verder kijken besloot ik het dichter bij huis te zoeken, namelijk bij de Hollandsche IJsselkering. Verguisd vanwege de files voor de Algerabrug, bejubeld omdat het onze voeten droog houdt in Krimpen en omliggende regionen. En al eerder een dankbaar onderwerp voor wat leuke foto’s gebleken.
Zo gezegd zo gedaan. Om 5:45 uur stond ik in de vrieskou langs de waterkant om de supermaan te fotograferen. Maar mijn verwachtingen waren iets te hoog gespannen volgens mij. De maan bleek namelijk een stuk kleiner te zijn dan ik had gehoopt. Dus hij steekt wat ieliger af tegen de toren van de waterkering dan ik had gewenst. Maar ondanks dat toch leuk om te zien en om dit fenomeen te hebben kunnen fotograferen.
